Hoe is het om feedback op een verhaal te krijgen? In deze nieuwe blogrubriek krijg je het te zien! Ik deel het winnende verhaal van de schrijfwedstrijd én mijn feedback daarop met je. Deze keer: Rouwende radijsjes van Idhuna Tadess.

Wil je ook eens meedoen aan een schrijfwedstrijd? Meld je aan voor mijn gratis schrijftips en –oefeningen, dan ontvang je vanzelf bericht wanneer er een nieuwe klaarstaat.

Ik wens je veel leesplezier!

Het verhaal:

Rouwende radijsjes

Toen mijn ouders hun café opstartte, zat ik nog in mijn moeders buik. Mijn moeder heeft me ooit wel eens verteld hoe ze borden liet balanceren op haar hoogzwangere buik terwijl mijn vader zenuwslopend toekeek, want ‘ze konden niet nóg meer servies laten vallen’. Als ik mijn moeder moet geloven, is het maar bij twee borden misgegaan. Als ik mijn vader moet geloven, heeft het vier borden, twee glazen, en een hartverzakking bij hem gekost.

Ik genoot altijd van de rumoerigheid in het cafe. Ik rijmde half opgevangen gesprekken aan elkaar en bedacht nieuwe buurtroddels om te verspreiden. Het voelde allemaal zo volwassen, maar inmiddels weet ik wel beter. Er is geen café op de wereld die je zo snel laat opgroeien dan de pijnlijke lessen van rouw.

Toen ik mijn ouders verloor, vroeg een vriendin aan mij of ik me nu meer of minder hun dochter voelde dan vóór het ongeluk. Pas toen ik de woorden ‘Ik weet het niet zo goed’ uitsprak, schoot het juiste antwoord me te binnen.

‘Ik denk dat ik het voorheen makkelijker vond om geluk te vinden in de rol van dochter. Nu voelt het zo leeg.’

De begrijpende glimlach van mijn vriendin moest als ondersteuning dienen, maar liet me vooral koud. Iemand die je pijn erkent, maakt de pijn soms enkel levensechter.

‘Leeg geluk’, mompelde ze. ‘Dat betekent dus ook dat het nog gevuld kan worden’.

Haar antwoord hield me maandenlang bezig. De vrijheid van het in mogen vullen van je eigen geluk, haalde de scherpe randjes van mijn rouw weg. De zoektocht naar het gelukkige kind in mij bracht me terug naar het rumoer van het café. Sinds hun overlijden verhuurde ik het café onder voorbehoud, maar nu was het tijd om de verantwoordelijkheid van de buurtroddels weer op me te nemen.

En terwijl het café zich vulde met oude bekenden, maakte mijn rouw plaats voor geluk. Mijn passie voor het serveren van de mooiste gerechten zorgde voor een geleidelijke acceptatie in een toekomst zonder ouders. Eén van mijn salades is zelfs een eerbetoon aan de liefde van mijn ouders. De schijfjes radijs balanceren net zo mooi op de blaadjes sla als de borden op de zwangere buik van mijn moeder. Een balans zo teder, het dient als herinnering aan de balans tussen rouw en geluk.

De feedback:

Waar let ik op?

Als schrijfcoach richt ik me op de inhoud en de stijl van het verhaal. Wat is de kern van het verhaal? Welke technische onderdelen werken goed? Waar rommelt het nog? Wat voor verwachtingen en emoties roept de tekst bij me op?

Het is niet mijn beroep om eventuele taalfoutjes uit de tekst te halen. Ik plaats het verhaal hier met toestemming van de schrijver en op de manier zoals het bij mij is ingeleverd. Eventuele foutjes in de tekst komen van hun hand. Als ik per ongeluk een foutje in mijn gedeelte van dit artikel over het hoofd heb gezien, hoor ik het graag!

Wat vind ik goed aan dit verhaal?

Idhuna zet in minder dan 400 woorden een heel levensverhaal neer, dat is knap! Het verhaal begint met een leuke anekdote en fijne herinneringen, wat ervoor zorgt dat het verlies van de ouders daarna harder aankomt.

Er zit weinig dialoog in dit verhaal, maar dat is oké. Wat de ik-figuur en haar vriendin bespreken vind ik prachtig.

‘Leeg geluk’, mompelde ze. ‘Dat betekent dus ook dat het nog gevuld kan worden’.

Na die regel was ik verliefd!

Rouwende radijsjes is een compact verhaal over geluk kennen, verliezen en het weer terugvinden. Aan het einde van het verhaal is de kinderlijke onschuld verdwenen en lijkt de hoofdpersoon een mooi leven tegemoet te gaan.

Wat kan er nog beter?

De setting mocht van mij beter uitgewerkt worden. Het café speelt zo’n belangrijke rol in het verhaal, maar we komen er weinig over te weten. Wat voor café is het? Hoe heet het? Wat voor gerechten en drankjes staan er op de menukaart? In wat voor straat of wijk is het gevestigd en wat voor mensen komen eropaf?

Omdat er veel buurtgenoten komen roddelen, kreeg ik het beeld dat het een lekker ouderwetse, bruine kroeg was. Dat zorgt voor een tegenstelling met de foto en het gerecht dat aan het einde wordt beschreven. Het gerecht is veel te fancy voor zo’n tent!

Waar je verhaal zich afspeelt, heeft invloed op wat je personages kunnen doen. Dat kan voor een leuk conflict zorgen: wat voor commentaar krijg je van de stamgasten aan de bar wanneer je ze geen bitterballen, maar een luxe salade voorschotelt?

Of had ik me een heel ander type café moeten inbeelden? Door meer details over de plek te geven, komt hij meer tot leven en kun je meer vertrouwen hebben dat je lezer zal snappen wat je bedoelt.

Wil jij ook feedback op je verhaal?

Je kunt altijd contact met me opnemen voor een coachsessie. Ben je een heel boek aan het schrijven? Dan past een APK misschien beter bij je. Ben je daar nog niet aan toe? Meld je aan voor mijn gratis schrijftips en -oefeningen.