Hoe is het om feedback op een verhaal te krijgen? In deze nieuwe blogrubriek krijg je het te zien! Ik deel het winnende verhaal van de schrijfwedstrijd én mijn feedback daarop met je. Deze keer: Papegaaiduif en vijg van Kasandra Sharac.

Wil je ook eens meedoen aan een schrijfwedstrijd? Meld je aan voor mijn gratis schrijftips en –oefeningen, dan ontvang je vanzelf bericht wanneer er een nieuwe klaarstaat.

Ik wens je veel leesplezier!

Het verhaal:

Papegaaiduif en vijg

Ze verschenen op een dag uit de zee. Met z’n tweeën. Met hun verhalen. Dat ze zonneboog na zonneboog rondgedobberd zouden hebben. Dat ze niet wisten of ze ooit nog land zouden zien. Tot ze het zagen. Tot ze ons zagen. Destijds was ik zelf ook nog maar net komen aanwaaien, dus ik zat nog in de grond. Natuurlijk vond niemand het erg dat ze hier wortel schoten. Maar dat was vele zonnewenden gelden. Dingen zijn veranderd. Ze zijn niet meer met z’n tweeën. De haaklelies klagen dat ze de hele tijd schaduw op ze werpen. Dat zíj er eerder waren.

Soms brengen de wind en de duiven berichten over van mijn aftakkelingen aan de andere kant van het land. Maar het duurt niet lang meer of ze zullen berichten van mij hiernaartoe brengen. Laat de lelies klagen. Ik ga doen wat de kokosnoten hebben gedaan: ik ga de zee over.

Mijn vlees was het grootste probleem. De kokosnoten worden geboren met een schild, dragen het altijd bij zich. Mijn vruchten zijn echter zo zacht, zo week, dat het water mij vrij snel zal doen vergaan. Maar de oplossing kwam aandrijven. Dat ene grote, hoekige schepsel, dat af en toe aan de kust verschijnt. Dat schepsel, ik zag hem en zijn soortgenoten wel vaker op het water, maar ze gaven nooit signalen aan de wind. Na hem lang genoeg te hebben bestudeerd, ontdekte ik regelmaat in zijn komen en gaan. Veel heb ik niet te doen behalve observeren, dus na enige tijd merkte ik ook dat andere wezens het schepsel op en af kwamen, dat ze hem bestuurden. Het was zelf niet een wezen, maar een middel. Een schild tegen de zee. De papegaaiduif landt af en toe op dat schild. Zij is de schakel. Deze zonnewende heb ik mijn energie op mijn vruchten gestort tot mijn bladeren geel en slap waren.

Het gebeurt. Mijn eerste vijg is rijp genoeg. De papegaaiduif komt. Ze scheurt de vrucht helemaal open. De mooiste die ik ooit heb gemaakt. De schil, het vlees, het sap, het zaad, elk deel, één voor één verdwijnt alles. Het is slechts een kleine opoffering om naar de overkant te mogen.

De feedback:

Waar let ik op?

Als schrijfcoach richt ik me op de inhoud en de stijl van het verhaal. Wat is de kern van het verhaal? Welke technische onderdelen werken goed? Waar rommelt het nog? Wat voor verwachtingen en emoties roept de tekst bij me op?

Het is niet mijn beroep om eventuele taalfoutjes uit de tekst te halen. Ik plaats het verhaal hier met toestemming van de schrijver en op de manier zoals het bij mij is ingeleverd. Eventuele foutjes in de tekst komen van hun hand. Als ik per ongeluk een foutje in mijn gedeelte van dit artikel over het hoofd heb gezien, hoor ik het graag!

Wat vind ik goed aan dit verhaal?

Tijdens coachsessies heb ik het vaak over de basisingrediënten van een verhaal. Wat wil het hoofdpersonage? Waarom kunnen ze dat niet in één keer krijgen? Wat doen ze om de situatie te veranderen?

Alle ingrediënten zijn duidelijk aanwezig in dit verhaal: de vijgenboom wil van het eiland af, maar ja, als boom kun je geen kant op. De boom moet zich opofferen, zodat de papegaaiduif de taak kan volbrengen.

Het risico wanneer je een ding als personage neemt, is dat je personage niet genoeg kan doen om de situatie te veranderen. Een passief personage is al gauw saai. Gelukkig heeft Kasandra dat weten te voorkomen: de boom observeert om een plan te maken en steekt vervolgens alle energie in het groeien van de vijg.

Ik vind dit verhaal lezen als een mythe, die helpt verklaren hoe de vijg zich heeft verspreid over de wereld. Het gaat me er niet om of het waar is of niet, het is gewoon mooi geschreven! Aan het einde heb je zelfs een vleugje horror, heel cool.

Wat kan er nog beter?

Honestly, ik heb weinig aan te merken op dit verhaal. Daarom heeft het ook gewonnen!

Het enige stukje informatie wat je nog toe zou kunnen voegen, is wat motivatie. Waarom wil de vijgenboom het eiland verlaten en/of zichzelf verspreiden?

Door niet alleen duidelijk te maken wat je personage wil, maar ook waarom, zorg je voor nog meer begrip en ruimte om mee te leven. Hoe langer je verhaal, hoe belangrijker dit is!

Wil jij feedback op je verhaal?

Je kunt altijd contact met me opnemen voor een coachsessie. Ben je een heel boek aan het schrijven? Dan past een APK misschien beter bij je. Twijfel je? Stuur me dan gewoon een mailtje 🙂 Ik help je graag!