Hoe is het om feedback op een verhaal te krijgen? In deze blogrubriek krijg je het te zien! Ik deel het winnende verhaal van de schrijfwedstrijd én mijn feedback daarop met je. Deze keer: De draad weer oppakken van Hanneke Wiltjer.
Wil je ook eens meedoen aan een schrijfwedstrijd? Meld je aan voor mijn gratis schrijftips en –oefeningen, dan ontvang je vanzelf bericht wanneer er een nieuwe klaarstaat.
Ik wens je veel leesplezier!
Het verhaal:
De draad weer oppakken
Het is een oud schriftje. Het ligt al maandenlang in het laatje van mijn nachtkastje te wachten tot ik er eindelijk weer klaar voor ben. Het voelt spannend en wat onwennig, al voelt de pen direct weer vertrouwd in mijn hand. Ik staar naar de lege pagina en besluit niet terug te kijken naar de vorige bladzijdes. Dat zijn woorden die ik heb geschreven voordat mijn wereld instortte. Voordat mijn hart brak en ik een deel van mijzelf verloor. Het voelt passend om met een schone lei te beginnen. Eerst staar ik een poosje naar de muur om mijn gedachten te ordenen. Dan begin ik wat aarzelend te schrijven, en met elk woord voelt het alsof ik meer lucht krijg. Alsof de druk in mijn borst en de pijn in mijn buik een klein beetje afnemen. De deur gaat open en mijn man staat opeens in onze slaapkamer. Hij duikt de kast in en vraagt of ik zijn sportschoenen ergens heb gezien. Ik reageer niet direct en hij draait zich naar mij toe. Zijn ogen vinden de mijne en heel even kijken we elkaar zwijgend aan.
‘Je bent aan het schrijven’, zegt hij.
Ik hoor de verbazing in zijn stem.
‘Het is goed om de draad weer op te pakken’, zeg ik, sterker dan ik me voel.
Hij glimlacht, voorzichtig, terwijl hij naast me komt staan. Hij weet, net als ik, dat dit een overwinning op mijzelf is. Dat dit een eerste stap naar de toekomst is. Hij buigt zich naar me toe en drukt een kus op mijn wang.
‘Ik ben trots op je schat’, fluistert hij met zijn lippen tegen mijn huid.
Heel even laten we de emotie toe. Voel ik hoe hij een diepe zucht slaakt en knipper ik opeens opkomende tranen weg. Hij gaat naast me zitten, slaat een arm om mijn schouders en leunt een beetje tegen me aan. Ik houd het schriftje scheef zodat hij kan lezen wat er staat.
Lieve Jonas. Onze lieve, kleine jongen. Vier maanden samen was toch veel te kort.
De feedback:
Waar let ik op?
Als schrijfcoach richt ik me op de inhoud en de stijl van het verhaal. Wat is de kern van het verhaal? Welke technische onderdelen werken goed? Waar rommelt het nog? Wat voor verwachtingen en emoties roept de tekst bij me op?
Het is niet mijn beroep om eventuele taalfoutjes uit de tekst te halen. Ik plaats het verhaal hier met toestemming van de schrijver en op de manier zoals het bij mij is ingeleverd. Eventuele foutjes in de tekst komen van hun hand. Als ik per ongeluk een foutje in mijn gedeelte van dit artikel over het hoofd heb gezien, hoor ik het graag!
Wat vind ik goed aan dit verhaal?
We vallen meteen het verhaal binnen: de ik-figuur zit klaar om te schrijven, wat voor haar aan de ene kant spannend en aan de andere kant vertrouwd voelt. Daar word ik meteen nieuwsgierig van: wat is er gebeurd en waarom wil ze nu weer schrijven?
Dan komt haar man binnen. Hij raakt ontroerd wanneer hij haar ziet schrijven, wat benadrukt dat dit een heel bijzonder moment is. Ze zit niet zomaar wat in haar schriftje te krabbelen, nee, ze pakt de draad weer op! Zijn reactie helpt de lezer ook om te voelen hoe belangrijk dit is.
Tegelijkertijd weet de lezer nog steeds niet wat er is gebeurd. Ik vind het knap dat je zo weinig informatie geeft over deze personages en tóch de lezer weet te raken met hun gevoelens. We weten niet precies wat Jonas is overkomen, maar dat ze een kindje hebben verloren is natuurlijk hartverscheurend.
Wat kan er nog beter?
In het begin van het verhaal gebruik je vooral algemene beschrijvingen over het schriftje en de gevoelens van de ik-figuur. Die beschrijvingen worden nog levendiger wanneer je specifieke details en zintuiglijke indrukken toevoegt.
Zo hebben we de zin: ‘Eerst staar ik een poosje naar de muur om mijn gedachten te ordenen.’ Tja, wat is daar te zien? Staart ze naar een witte muur om haar drukke gedachten te kunnen ordenen? Dat kan. Kijkt ze misschien naar een foto (bijv. van Jonas) die aan de muur hangt? Of iets anders? Door de omgeving wat meer te beschrijven, snappen we niet alleen hoe ze zich voelt, maar zien we het hele plaatje beter voor ons.
Daarnaast kun je altijd zintuiglijke beschrijvingen toevoegen, omdat die voor meer verbinding met de lezer zorgen. Op een aantal plekken doe je dat al goed. Ze voelt druk op haar borst, pijn in haar buik en uiteindelijk moet ze haar tranen wegknipperen. Probeer aan het einde wat meer te benadrukken dat ze ontspant. Laat haar bijvoorbeeld diep in- en uitademen of met haar schouders rollen. Dan maak je de tegenstelling met haar druk en pijn aan het begin van het verhaal nog groter. Zo wordt haar ontwikkeling nog duidelijker!
Wil jij ook feedback op je verhaal?
Je kunt altijd contact met me opnemen voor een coachsessie. Ben je een heel boek aan het schrijven? Dan past een APK beter bij je. Ben je daar nog niet aan toe? Meld je aan voor mijn gratis schrijftips en -oefeningen.
Feedback op een verhaal 6: De draad weer oppakken
Hoe is het om feedback op een verhaal te krijgen? In deze blogrubriek krijg je het te zien! Ik deel het winnende verhaal van de schrijfwedstrijd én mijn feedback daarop met je. Deze keer: De draad weer oppakken van Hanneke Wiltjer.
Wil je ook eens meedoen aan een schrijfwedstrijd? Meld je aan voor mijn gratis schrijftips en –oefeningen, dan ontvang je vanzelf bericht wanneer er een nieuwe klaarstaat.
Ik wens je veel leesplezier!
Het verhaal:
De draad weer oppakken
Het is een oud schriftje. Het ligt al maandenlang in het laatje van mijn nachtkastje te wachten tot ik er eindelijk weer klaar voor ben. Het voelt spannend en wat onwennig, al voelt de pen direct weer vertrouwd in mijn hand. Ik staar naar de lege pagina en besluit niet terug te kijken naar de vorige bladzijdes. Dat zijn woorden die ik heb geschreven voordat mijn wereld instortte. Voordat mijn hart brak en ik een deel van mijzelf verloor. Het voelt passend om met een schone lei te beginnen. Eerst staar ik een poosje naar de muur om mijn gedachten te ordenen. Dan begin ik wat aarzelend te schrijven, en met elk woord voelt het alsof ik meer lucht krijg. Alsof de druk in mijn borst en de pijn in mijn buik een klein beetje afnemen. De deur gaat open en mijn man staat opeens in onze slaapkamer. Hij duikt de kast in en vraagt of ik zijn sportschoenen ergens heb gezien. Ik reageer niet direct en hij draait zich naar mij toe. Zijn ogen vinden de mijne en heel even kijken we elkaar zwijgend aan.
‘Je bent aan het schrijven’, zegt hij.
Ik hoor de verbazing in zijn stem.
‘Het is goed om de draad weer op te pakken’, zeg ik, sterker dan ik me voel.
Hij glimlacht, voorzichtig, terwijl hij naast me komt staan. Hij weet, net als ik, dat dit een overwinning op mijzelf is. Dat dit een eerste stap naar de toekomst is. Hij buigt zich naar me toe en drukt een kus op mijn wang.
‘Ik ben trots op je schat’, fluistert hij met zijn lippen tegen mijn huid.
Heel even laten we de emotie toe. Voel ik hoe hij een diepe zucht slaakt en knipper ik opeens opkomende tranen weg. Hij gaat naast me zitten, slaat een arm om mijn schouders en leunt een beetje tegen me aan. Ik houd het schriftje scheef zodat hij kan lezen wat er staat.
Lieve Jonas. Onze lieve, kleine jongen. Vier maanden samen was toch veel te kort.
De feedback:
Waar let ik op?
Als schrijfcoach richt ik me op de inhoud en de stijl van het verhaal. Wat is de kern van het verhaal? Welke technische onderdelen werken goed? Waar rommelt het nog? Wat voor verwachtingen en emoties roept de tekst bij me op?
Het is niet mijn beroep om eventuele taalfoutjes uit de tekst te halen. Ik plaats het verhaal hier met toestemming van de schrijver en op de manier zoals het bij mij is ingeleverd. Eventuele foutjes in de tekst komen van hun hand. Als ik per ongeluk een foutje in mijn gedeelte van dit artikel over het hoofd heb gezien, hoor ik het graag!
Wat vind ik goed aan dit verhaal?
We vallen meteen het verhaal binnen: de ik-figuur zit klaar om te schrijven, wat voor haar aan de ene kant spannend en aan de andere kant vertrouwd voelt. Daar word ik meteen nieuwsgierig van: wat is er gebeurd en waarom wil ze nu weer schrijven?
Dan komt haar man binnen. Hij raakt ontroerd wanneer hij haar ziet schrijven, wat benadrukt dat dit een heel bijzonder moment is. Ze zit niet zomaar wat in haar schriftje te krabbelen, nee, ze pakt de draad weer op! Zijn reactie helpt de lezer ook om te voelen hoe belangrijk dit is.
Tegelijkertijd weet de lezer nog steeds niet wat er is gebeurd. Ik vind het knap dat je zo weinig informatie geeft over deze personages en tóch de lezer weet te raken met hun gevoelens. We weten niet precies wat Jonas is overkomen, maar dat ze een kindje hebben verloren is natuurlijk hartverscheurend.
Wat kan er nog beter?
In het begin van het verhaal gebruik je vooral algemene beschrijvingen over het schriftje en de gevoelens van de ik-figuur. Die beschrijvingen worden nog levendiger wanneer je specifieke details en zintuiglijke indrukken toevoegt.
Zo hebben we de zin: ‘Eerst staar ik een poosje naar de muur om mijn gedachten te ordenen.’ Tja, wat is daar te zien? Staart ze naar een witte muur om haar drukke gedachten te kunnen ordenen? Dat kan. Kijkt ze misschien naar een foto (bijv. van Jonas) die aan de muur hangt? Of iets anders? Door de omgeving wat meer te beschrijven, snappen we niet alleen hoe ze zich voelt, maar zien we het hele plaatje beter voor ons.
Daarnaast kun je altijd zintuiglijke beschrijvingen toevoegen, omdat die voor meer verbinding met de lezer zorgen. Op een aantal plekken doe je dat al goed. Ze voelt druk op haar borst, pijn in haar buik en uiteindelijk moet ze haar tranen wegknipperen. Probeer aan het einde wat meer te benadrukken dat ze ontspant. Laat haar bijvoorbeeld diep in- en uitademen of met haar schouders rollen. Dan maak je de tegenstelling met haar druk en pijn aan het begin van het verhaal nog groter. Zo wordt haar ontwikkeling nog duidelijker!
Wil jij ook feedback op je verhaal?
Je kunt altijd contact met me opnemen voor een coachsessie. Ben je een heel boek aan het schrijven? Dan past een APK beter bij je. Ben je daar nog niet aan toe? Meld je aan voor mijn gratis schrijftips en -oefeningen.